Атыңнан мың айналдым Құлқұдығым,
Сағынышты ішке жұттым шықпай үнім.
Туған жер әр тасыңнан айналайын,
Түсіме кірмей қалған, жоқ қой түнім.
Ерлерім, Боқантауым, Тобаберген,
Тұз төбе мұндалайды сонау жерден.
Бәймен сай, Қырыққазан, Құрдарбаза,
Сырың бар адам білмес Құдай білген.
Ханқашар, Қарамұрын, Оразалы,
Шаруаның шұрайы едің сен мазалы.
Шөбіңді жейтін жәндік азайып тұр,
Қыждуанның тарқағандай мір базары.

Жамансай, Бөрі тескен, Ащыбұлақ,
Көктемде болушы еді майда құрақ.
Мыңғырған малың қайда баурайдағы,
Жанымды мазалайды осы сұрақ.
Торбайым, Кәлі менен Ащықұдық,
Селеуі мәуесімен тұрған тұнып.
Топырағыңнан айналдым Атамекен,
Қарақшы бола білген, жалғыз шыбық.


Наурызбай Тұрымбетов